Της Τζένης το ατύχημα

         Νόμιζε ότι δε θα συνέβαινε ποτέ, όλοι όμως αυτό πιστεύουμε, έτσι δεν είναι ; Έ, λοιπόν συνέβη. Της έπεσε ένα πρωί στο μπάνιο, χωρίς να το καταλάβει πως, δεν έκανε κανένα κρότο, ούτε έσπασε τίποτε, είναι από εκείνα τα μουλωχτά γεγονότα που αδυνατείς να εκτιμήσεις τις συνέπειές τους.

         Η Τζένη συνέχισε την ημέρα της ανύποπτη, ούτε που κοίταξε πίσω της, μέσα στην απαστράπτουσα λεκάνη της τουαλέτας . Στο πρώτο της ραντεβού με το δικηγόρο δεν αναφέρθηκαν θέματα που θα την έβαζαν σε σκέψεις. Ούτε στον μανικουρίστα της το έφερε η κουβέντα. Στο κομμωτήριο, στο κομμωτήριο κάτι πήγε να ειπωθεί σχετικό, αλλά ο ανύποπτος είπαμε ανύποπτος…πλήρωσε και έφυγε με το 3άρι για το κέντρο.

        Η αλληλουχία των γεγονότων άρχισε αργά το ίδιο απόγευμα.  Ήταν κακόκεφη, με ένα αδιόρατο συναίσθημα ότι κάτι δεν πάει καλά. Πήρε τον Ρένο τηλέφωνο και του ζήτησε να της κλείσει ένα ραντεβού με τον φίλο του τον ψυχολόγο. Μετά ακύρωσε το ταξίδι στο βουνό και πριν τελειώσει το ωράριό της στο γραφείο πήρε μια στοίβα περιοδικά στα κρυφά και την κοπάνισε για το σπίτι.

        Η μέρα έφτανε στο αποκορύφωμα των συναισθημάτων της, ήταν εκείνη η ώρα που ο ουρανός βάφει με κόκκινες πινελιές όλα τα σύννεφα που πιστεύει πως τον λεκιάζουν. Πληκτρολόγησε στο skype το νούμερο του χρηματιστή της και τον ρώτησε πως πάνε τα swaps και τα εικοσαετή ελληνικά ομόλογα. Μετά του έδωσε τρείς εντολές. Πούλα, ξεφορτώσου, πέτα.

        Της φάνηκε πως είχε βάλει μια βότκα πριν από λίγο, anyway το ποτήρι ήταν στεγνό και το μπουκάλι μισοάδειο, έριξε άτσαλα το υπόλοιπο πάνω στον πάγο και έβαλε ένα δεύτερο στο ψυγείο. Αν ήταν αλλιώς τα πράγματα θα τελείωνε το βράδυ της με λίγη ΤV αλλά απόψε ένιωθε μια ακαθόριστη έλλειψη. Αποφάσισε να μη κάτσει με σταυρωμένα χέρια.

        Μόλις έφτασε στο μπάρ της γειτονιάς, όχι, όχι μόλις, πρώτα σταύρωσε τα πόδια ανασηκώνοντας τον ποδόγυρο ώστε να μην επιτρέπει καμιά ματιά εκεί γύρω να παραπέσει, μόλις τέλειωσε με αυτό, άρχισε να κόβει φάτσες. Ήθελε αμέσως μια επιβεβαίωση. Ο μελαχρινός με το αραιό μαλλί της φάνηκε σούπερ. Άλλαξε σταυροπόδι κοιτώντας τον στα μάτια και βύθισε τις πονηρές σκέψεις της ξανά στο ποτήρι. Μέτρησε μέχρι το 7. ΟΚ. Έπιανε ακόμη η μπογιά της.

        - Αστέριος . Δημοσιογράφος..

      - Γειά σου, αστέρη, Τζένη. Αστέρι… Πίνω βότκα.

        Η Τζένη ήλεγξε τις καταστάσεις αριστοτεχνικά. Έπαιξε με τα ποτά χωρίς να χάσει γραμμάριο από τη νηφαλιότητά της. Τον έκανε γρήγορα υποχείριό της. Ο διάτων οδήγησε φορτισμένα ως το σπίτι του και της άνοιξε την πόρτα σα παγώνι που ξυπνά. Αυτή μπήκε με αέρα ντίβας και μετά από μια ώρα παιχνίδι βγήκε με τον ίδιο αέρα αφήνοντας τον Αστέριο με το τηλεκοντρόλ στο χέρι. Αει απ’ εδώ που θες να πηδήξεις κι όλας, κουτορνίθι…

       Μπήκε στο διαμέρισμά της και κατευθύνθηκε με ένα πλατύ, πολύ πλατύ χαμόγελο προς τη λεκάνη…

       Πίσω, πίσω στο εργένικο διαμέρισμα το ντόμινο μόλις ξεκινούσε. Ο αφιονισμένος ρεπόρτερ της συντηρητικής εφημερίδας κατέβηκε και ξεκίνησε δουλειά από τα ξημερώματα. Μάζεψε όλα τα ντοκουμέντα που ως χθες του φαίνονταν ελλιπή και ατεκμηρίωτα και άρχισε να κτυπάει τα πλήκτρα με λύσσα. Μέχρι να σκάσει μύτη η μυρωδιά της καφετιέρας, στο γραφείο του διευθυντή  ήταν προσγειωμένο το ρεπορτάζ της χρονιάς.

      Όλη η ιεραρχία της μαφίας του ποδοσφαίρου , παράγοντες, υπουργοί, αθλητές, εφοπλιστές, προποτζήδες, παραπάνω από 85 άτομα του ημέτερου τζετ σετ παραδομένα  στην ημεδαπή χλεύη.

     Μέσα σε μια εβδομάδα επελήφθησαν οι διωκτικές αρχές. Η αφρόκρεμα των υποψήφιων επενδυτών στις αποκρατικοποιημένες δημόσιες επιχειρήσεις διέφυγε με αεροπλάνα, βαπόρια, κανώ και σχεδίες σε χώρες με πιο καλοπροαίρετα θηλυκά. Η οικονομία πήρε να κατρακυλάει ξανά στο βάραθρο και η εφημερίδα, από εκεί που την κατηγορούσαν για δεκανίκι έκανε μαρξιστική στροφή και πούλησε εκατομμύρια φύλλα στους αγανακτισμένους. Ο ρεπόρτερ είχε τώρα ηρεμήσει και αναλογιζόταν γιατί δεν έπεσε εκείνο το βράδυ να κοιμηθεί. Στο φινάλε, όλα τραβάνε το δρόμο τους, αργά ή γρήγορα, δε μπορούσε κάποιος άλλος να δώσει τη κλωτσιά ;  

      Η Τζένη πήγε να καθήσει στην απαστράπτουσα που λέγαμε αλλά κάτι της τράβηξε την προσοχή. Έσκυψε και κοίταξε. Και τι να δει…. Την τελευταία τρίχα από το πράμα της. Ήταν πλέον εντελώς φαλακρή. Από κάτω.

     Η χώρα, εκείνη η χώρα, έτσι που την ξέρατε, να τη ξεχάσετε ... 

( Περικλής )

Μαλαμάτια ΙΙ

Η ζέστη κρατούσε όμηρους εδώ και μέρες τους τζίτζικες, αναγκάζοντάς τους να φλυαρούν αδιάκοπα μεταξύ τους. Βλέπεις, το χειμώνα που μας πέρασε είχαν μια για πάντα δαμάσει κρυφά απ’ όλους την ευφράδεια τους αυτή, μάζεψαν τα φτερά τους, κουλουριάστηκαν κι έπαψαν να καυχιούνται πως πλάθουν μελωδίες που αφήνουν το καλοκαίρι αγέραστο. Εκείνος, με το άσπρο μαντήλι στο πέτο κατέβηκε απ’ το ταξί και, χωρίς να το προσέξει, βάδισε για λίγο δίπλα από μια χάρτινη σακούλα. Αυτή, ενοχλημένη από τον ήχο των βημάτων του, έκανε στροφή κι απομακρύνθηκε χορεύοντας στην αντίθετη κατεύθυνση.

Άντρια

Η μουσική είναι έμπνευση

ΕΚΕΙΝΟΣ
Σύννεφο γκρίζο θολώνει το δωμάτιο. Μυρίζει καπνό, μυρίζει εσένα.
Δεν ξέρω άν η φωτογραφία σου,η απουσία, ή η μορφή σου πάνω στ ανακατωμένα σεντόνια ζωγραφίζουν το πορτραίτο σου μέσα μου. Μαχαιριά που πονάει κι απλώνει τον πόνο της, όταν στιλέτο τα λόγια που πέταξες σ'εύκολο στόχο, στριφογυρίζει.
Θολούρα και στο νού μου, δεν βοηθάει κι η νικοτίνη. Έχω εξαντλήσει το ποτό, δεν με παίρνει ο ύπνος. Κι άν με πάρει, φοβάμαι μη σε δώ ξανά πιό ζωντανή πιό όμορφη από ποτέ.
Θέλω ν'απελευθερωθώ απ'την μορφή σου, θέλω να σκλαβωθώ στην σκέψη σου.
Έδιωξα φίλους που παρίσταναν την λογική. Κράτησα φίλο τ'άδεια πακέτα και τον πικρό καπνό. Α ναί, και τον πόνο που μαζοχιστικά γυρνώ κοντά του, μου έχει γίνει απαραίτητος. Η απουσία σου δεν πονάει πιά, πονάει η λατρεία του πόνου, της λύπησης του καυμένου του εγώ μου.
Μην ξανάρθεις, δεν θέλω να σε δώ να αιωρείσαι με κορνίζα τα δαχτυλίδια του καπνού.
Γράψε μου, μίλησέ μου. Θέλω απλώς να σ'ακούσω.

ΕΚΕΙΝΗ
Τι να σου πώ? Σε βλέπω στον ύπνο μου και μιλάμε. Ξύπνησα μέσα στην νύχτα. Πήρα κοντά το τασάκι και τα τσιγάρα που καπνίζεις. Συνέχισα την κουβέντα μαζί σου. Τώρα είμαι σίγουρη ότι μ'ακούς. Τώρα είμαι σίγουρη ότι με καταλαβαίνεις. Πώς γίνεται?Μόνο στον ύπνο, μόνο νοερά.
Ζήτησες την φωνή μου. Μ αγαπάς από μακριά, αγαπάς την αγάπη, όχι εμένα?
Κι εγώ? Αγαπώ σίγουρα τον καπνό σου, την ανάσα σου, τον πόνο σου.
Αλλά θέλω να σε ξεσκίσω όταν σ'έχω δίπλα μου. Αγριόγατα με νύχια μυτερά, που καπνίζει τα τσιγάρα σου, κι αγαπάει μόνο την θύμησή σου.Αγαπάει την αγάπη σου, το νιάξιμό σου, το ξενύχτι σου.
Σου μιλάω, σ'ονειρεύομαι, σε θέλω. Μην πλησιάζεις. Η φυσική επαφή κάνει έκρηξη που μας σκοτώνει. Θέλω να επιβιώσω, θέλω να πονάω. Θέλω να σ' αγαπώ.
έλα πάλι στον ύπνο μου.

ΒΑΝΤΑ

Σακαραμάγκου

..την επόμενη ημέρα δε γεννήθηκε κανένα αγοράκι.

ούτε την επόμενη εβδομάδα.

αυτό δε σημαίνει ότι μειώθηκαν οι γεννήσεις.     όοοοχι. απλώς στους ορόφους τοκετών απλώθηκε ένα απέραντο γλυκερό ροζ σκηνικό...

και πέρασαν μήνες, χρόνια χωρίς ούτε μια φωτογραφία με τσουτσούνι.

Δεν έγιναν από τη μια μέρα στην άλλη τα πράγματα, κάθε άλλο, απλώς μερικές φορές συμβαίνουν εξελίξεις που κανείς δεν έχει το θάρρος να τις αναλύσει, πόσο μάλλον να τις εκμυστηρευθεί ... μουλωχτά μουλωχτά

το ανθρώπινο είδος προσαρμόστηκε στην παγκόσμια κατακραυγή του πηδήματος, από την Αμερική, τη μητέρα της υποκρισίας η μάστιγα  απλώθηκε και στους υπανάπτυκτους λαούς , μικραίνοντας ολοένα το ...μόριο του αντρικού φύλλου και σε μερικές δεκαετίες το αντικατέστησε τελικά με κλειτορίδα αρνούμενο να δεχθεί ότι το κατούρημα ήταν επαρκής λόγος για την διαιώνιση ενός τόσο , τόσο μπελαλίδικου αντικειμένου για να μην πούμε υποκειμένου το οποίο εξάλλου συνοδεύονταν από τέτοια ποσότητα παραφιλολογίας και επιπλοκών ως προς την χρήση του.

Και επειδή πέραν του καθιστού κατουρήματος δεν υπήρξε κάποια άλλη εμφανής αλλαγή συμπεριφοράς των νταγλαράδων, θέλω να πω, δε γαμούσαμε που δε γαμούσαμε, τα ψάρια στο Θερμαϊκό ξαναέγιναν βρώσιμα και οι γυναίκες εξακολουθούσαν να μη τρώγονται με τίποτα, η επιστημονική κοινότητα θεώρησε την εξέλιξη φυσιολογική και με δυό τρεις ανακοινώσεις των ιδρυμάτων ουρολογίας ο φάκελλος ανέβηκε στο ράααααφιιιιιι....

γρήγορα φάνηκαν οι πρώτες επιπτώσεις

εξαφανίστηκαν από τα ανθοπωλεία τα κόκκινα τριαντάφυλλα αλλά και από το ηχητικό παρασκήνιο των εστιατορίων ο ήχος του ρέψιμου.

Σημειώθηκε κάθετη διόγκωση ( αν καταλαβαίνετε ακόμη αυτόν τον όρο ) της εθνικής δαπάνης για κάθε μεγέθους σερβιετόπανων με φτερά,

ωστόσο 1 στα 136 μαγαζιά μόδας, εκείνο που στήριζαν οι στρέϊτ άρχισε να μετράει ελαφριά πτώση τζίρου,

Εξαπλασιάστηκαν τα τροχαία μικροατυχήματα στην πόλη αλλά υποδεκαπλασιάστηκαν οι μούτζες και τα πάρτα ρε μαλλλλάκα.

Κατόπιν, αργά αλλά αναπότρεπτα δημιουργήθηκε μια έλλειψη σε στελέχη ειδικών επαγγελμάτων τα οποία παρ΄όλη την ισότητα δεν είχαν ακόμη διεκδικηθεί από το ασθενές φύλλο, τρομπονίστες, παλαιστές σούμο, σκαφτιάδες οίκων τελετών, νεροκουβαλητές, χορηγοί ευηδών τεμπελχανίδων και επισκευαστές βόθρων, ήταν εξαιρετικά δύσκολο να βρεθούν οι τελευταίοι, και μάλιστα η υποκατηγορία βουτηχτές.

Tέλος ξαναγράφτηκε όλη η βυζαντινή μουσική ιδιαιτέρως τα κομμάτια που απαιτούσαν τη συνδρομή έξι βαρύτονων και δυό μπάσων.

Κατά τα άλλα, καλά...

Οι πόλεις ομόρφηναν, οι διαχωριστικές γραμμές στους δρόμους γίνανε ροζ, από επιλογή, αλλά και από τις πατημένες γάτες, νυφίτσες κ.λ.π.

Τα πεζοδρόμια απαλλάχθηκαν από χλεποφτύματα κάθε είδους και ο  

όρος χούλιγκαν αντικαταστάθηκε από τον πιό ακριβή όρο ξεφωνίστρα. 

Στη θέση του Σταμάτη και του Γρηγόρη στα φανάρια γράφτηκαν οι όροι ξεκίνα τώρα και κίνδυνος θάνατος. αλλά κατά τα άλλα καλά...

Και έπειτα, ξάφνου που θα΄λεγε ο Ισίδωρος, χωρίς να το περιμένει κανείς άρχισε η νοσταλγία.

Εξαφανίστηκαν από τα ράφια των video club οι κασσέτες του Γκουσγκούνη και οι μαγνητοσκοπημένες αναμετρήσεις Βουλιαγμένης Ολυμπιακού στο πόλο.

Ξαναβγήκαν τα πόστερ του '60 με τους σπορελαιολαδωμένους boby builders. Υπήρχε μια κατήφια στα πρόσωπα των κοριτσιών, ιδιαιτέρως εκείνων που είχαν στο παρελθόν γευθεί την αυθεντική και άδολη παρέα ενός πεινασμένου για κορμί αρσενικού υποκειμένου, αντικειμένου στην περίπτωση της Μέρκελ.

Αλλά το πρόβλημα δεν κράτησε πολύ... όχι .

Γρήγορα, αν σκεφτείς με την ευρύτερη έννοια του χρόνου,  τα πράγματα ισορρόπησαν.

Η κοινωνία προχώρησε δυναμικά μπροστά , με ζιγκ ζαγκ μυρηκασμού των εξελίξεων, με ups and downs στην ψυχολογία των μαζών, αλλά ΟΚ.

Θέλω  να πω... τι έλειπε ;

Κυριολεκτικά κάποιος να πάρει τις πεινασμένες μάζες και να τις χορτάσει βίαιο και λυτρωτικό σεξ.

Ε,   βρέθηκε.

Τι γελάτε ρε ;

Βρέθηκαν θηλυκά να κάνουν τη δουλειά παστρικά και παραμυθένια, με ένα τρόπο που χωρίς να τον καταγράφει η ιστορία με ηχηρές πινελιές ήταν αποτελεσματικός ως προς το διακύβευμα.

Βρέθηκαν θηλυκά που φορώντας μικρά βοηθήματα, ονομαζόμενα και heads funds , τακτοποιούσαν τη δουλειά χωρίς το αντικείμενο του πόθου τους να αισθάνεται πόνο και ταπείνωση κατά την ώρα της συνουσίας.

Βρέθηκαν, αμέ....

Η Τίνα η Κίνα, η Κική η Αμερική, η Σία η Ρωσία και η Λία η Γαλλία. Και για τους εναπομείναντες γέρους με παράξενα γούστα η κορυφαία.

Η Βιργινία η Βρετανία.

Σιγά που δε θα βρισκόντουσαν