Του δισταγμού ο φόρος

Πέντε ημερών σελήνη εσύ ,

μικρή μου εσύ, ψυχή μου εσύ

κι εγώ , ένα τι ;          

        Περαστικός …

Πυρσός.         

    Κομήτης.

Πέντε ημερών  αχτίδα  εσύ ,

όνειρό μου,   φυλαχτό μου εσύ

Ό,τι προσεύχομαι ακριβώς.

Ονειρικός πλανήτης .

Καραδοκούσε ο έρως

στο σκιερό σου μέρος .

Μικρός κι ανάξιος εραστής... φοβήθηκα.

Στο φως ολιγαρκής,

πήγα πιο 'κεί,

για ν' αρπαχτώ στης γης την εξουσία...

Κακών προφήτης,       άγριος

της ψυχής μου θύτης.

Τώρα της μοναξιάς θα ανέβω το άσκοπο Όρος

Πληρώνεται πάντα σκληρά

του δισταγμού ο φόρος...

Ολόγιομη σελήνη εσύ, όνειρο εσύ, και πάει...

 κι εγώ ;

Δεν είμαι πια κομήτης...

Συμβαίνει η πτώση μου.

Θνητός.            

          Που πάει να πει....

Μέλλων νεκρός...

Μετεωρίτης.

( Περικλής )