Στιχομυθία

-Για σκέψου να ‘μασταν πουλιά…

-Ναι, για φαντάσου. Θα ‘μασταν λεύτεροι, θα καταργούσαμε όλα τα σύνορα, θα βλέπαμε τον κόσμο από ψηλά.

-Για σκέψου να ‘μασταν ψάρια…

-Ναι, για φαντάσου. Θα ταξιδεύαμε σ’ όλες τις θάλασσες, θα γνωρίζαμε όλους τους ωκεανούς κι όλους τους υφάλους.

-Για σκέψου τώρα να ‘μασταν άνθρωποι… Ε;

-…

-Δίκιο έχεις…
είπε το πρώτο μυρμήγκι κι έγειρε ξανά στην αγκαλιά του άλλου.

Άντρια