Περπατώ στο δρόμο. Κρύο.

Μασουλώ τα ζεστά κάστανα που μόλις αγόρασα.

Μια κοπελίτσα, θα ‘ταν δε θα ‘ταν δέκα χρονώ, με σταματά.

–       Ένα κάστανο για ένα φιλί.

Μου χαμογελά. Κι αυτά τα μαύρα μάτια… Σαστίζω. 

–       Ίσως κάποια άλλη φορά,

απαντώ ταραγμένος. Και φεύγω.

Περπατώ στο δρόμο. Ζέστη.

Μασουλώ τα 33 χρόνια που μόλις έκλεισα.

Μια κοπέλα, θα ‘ταν δε θα ‘ταν είκοσι χρονώ, με σταματά.

–       Ένα ευρώ για ένα φιλί.

Δε χαμογελά πια. Και τα μαύρα μάτια της σαν να ‘χουν ξεθωριάσει.

Δίνω το ένα ευρώ. Και φεύγω.

Ένα σφίξιμο στο στομάχι.

Πόσο έχει πέσει, αλήθεια, η τιμή των φιλιών.

Άντρια